Ons verhaal: Waarom wij ons inzetten voor Mozambique
Beste mensen,
De mensen die Ietie kennen weten dat zij en haar partner Dick in de jaren 80 in Mozambique hebben gewoond en gewerkt in het kader van ontwikkelingssamenwerking. Het land was er erg slecht aan toe vanwege een burgeroorlog. Eind 2023 hebben zij na 37 jaar Mozambique weer bezocht. Het land is er helaas nog steeds erg slecht aan toe. Deels door de zware cyclonen die het land de afgelopen jaren hebben geteisterd, door politieke instabiliteit en door de vele protesten en onrusten die zijn ontstaan nav de verkiezingsuitslag in het najaar 2024.
Ietie heeft al die jaren contact gehouden met haar lokale collega’s/vrienden. Tijdens hun bezoek eind 2023 hebben ze gelukkig de meesten kunnen ontmoeten. Anisio (1 van die vrienden) woont nog in Beira, de stad waar zij ook gewoond hebben. Voor deze reis hadden ze in Nederland op kleine schaal geld ingezameld en Anisio gevraagd of hij kon helpen met het vinden van betrouwbare en zinvolle projecten. Dit leidde hen naar een weeshuis en een opvangtehuis voor dakloze bejaarden met een beperking. De moeder van Anisio is betrokken bij het bejaardentehuis en zijn zus bij het weeshuis. Beiden als vrijwilligers. Ze hebben gevraagd waar het meest behoefte aan was en zijn de benodigde boodschappen gaan doen. In beide tehuizen was men erg blij en dankbaar. Het voelde echter niet goed het hierbij te laten en Ietie wilde dit graag omzetten in structurele hulp. Ze gaat dit samen doen met goede vriend Bertil. Bertil was al een tijdje op zoek naar zinvolle projecten in landen waar extra hulp hard nodig is. Hij is bekend met Afrika en was meteen enthousiast over bovengenoemde projecten. Voor hem is het ook belangrijk dat het geld volledig besteed wordt aan de tehuizen en dat er sprake is van korte lijnen met de contactpersonen in Mozambique. Hun wederzijdse achterban zal hen hierbij ondersteunen. Anisio, zijn moeder en zus willen er graag voor zorgen dat de benodigde goederen gekocht en afgeleverd worden. De taak van Bertil en Ietie hier wordt het inzamelen van geld om dit te bekostigen. Het ingezamelde geld zal volledig aan de tehuizen besteed worden.
En nu komen jullie in beeld. Om de hulp structureel in te kunnen zetten, is er natuurlijk geld nodig. Je kunt hierbij denken aan een maandelijkse of eenmalige bijdrage naar eigen keuze. Elke bijdrage is welkom! Op deze website worden regelmatig updates gegeven van de uitvoering in Beira.
Op deze website kun je meer informatie vinden. Mochten er nog meer vragen zijn, mag je altijd contact met Ietie opnemen!
Warme groet,
Bertil en Ietie
Ons team
Ietie Baas
Ik ben Ietie Baas. Ik ben getrouwd en heb twee kinderen en twee kleinkinderen. Het grootste deel van mijn werkzame leven was ik actief in het speciaal onderwijs – eerst als leerkracht, later meer in de begeleiding en toelating van leerlingen.
In het kader van ontwikkelingssamenwerking hebben mijn partner en ik twee keer langere tijd in het buitenland gewoond en gewerkt: in Mozambique en Zimbabwe. Ook daar heb ik gewerkt als leerkracht. In 2016 keerden we terug naar Zimbabwe en in 2023 brachten we opnieuw een bezoek aan Mozambique, waar we veel oude bekenden konden terugzien.
Sinds 2021 zijn mijn partner en ik met pensioen. We wonen ’s zomers in Nederland en brengen de winters door in Portugal. Ik ben actief als vrijwilliger in een verpleeghuis en samen met mijn goede vriend Bertil ben ik bezig met het opzetten van de stichting Hart voor Mozambique, om structurele hulp te bieden aan de meest kwetsbaren in Beira.
Bertil te Brake
Ik ben Bertil te Brake. Ik ben getrouwd en trotse vader van 3 kinderen en trotse opa van 2 kleinkinderen.
Ik heb 25 jaar een eigen staalbouwbedrijf gehad en heb oa loodsen en maneges gebouwd. Ik heb onlangs het bedrijf verkocht, maar ben nog wel deels werkzaam in deze sector.
Samen met Ietie heb ik, na haar verhalen over Mozambique, samen met haar een stichting opgezet om de mensen in het wees- en bejaardentehuis structureel te helpen, met als doel om zelf supporting te worden.
Mijn droom als mens en ondernemer is om iets na te laten op deze wereld, daarom wil ik mij graag inzetten voor het goede doel.
Het geluk en voordeel van onze stichting is dat we mensen ter plaatse hebben die beiden al erg actief zijn in de twee tehuizen.
Hopende op succes en veel steun van u.
Anísio Páscoa
Ik ben Anísio Páscoa, de oudste zoon van Filomena. Mijn hele leven heb ik moeten vechten om te overleven. Als kind speelde ik voetbal en maakte ik tekeningen en schilderijen om mijn moeder te helpen rond te komen. Later heb ik een diploma behaald als leraar Portugees, een beroep dat ik met hart en ziel heb uitgeoefend tot aan mijn pensioen dit jaar, op mijn zestigste.
Van mijn moeder heb ik haar altruïstische aard geërfd. Wat me tot op de dag van vandaag blijft raken, is het onbegrip over waarom er nog steeds zoveel armoede heerst in mijn land. Ik heb een diepe liefde voor literatuur, en wanneer ik de kans krijg, keer ik terug naar mijn andere passie: beeldende kunst. Mijn werk heb ik mogen tonen in zowel nationale als internationale exposities. Daarmee probeer ik het dagelijks leven van mijn medemensen in Mozambique vast te leggen en een stem te geven.
Tot vorig jaar was ik hoofd van de voetbalafdeling van Clube Ferroviária da Beira. We hebben samen meerdere nationale titels gewonnen — iets waar ik met trots op terugkijk. Daarnaast ben ik presentator en eigenaar van Rádio Mega FM. Met dit radiostation probeer ik onder andere sociale ongelijkheid aan te kaarten en een verschil te maken voor de mensen om mij heen.
Filomena Páscoa
Ik ben Filomena Páscoa, geboren tussen de Eerste en de Tweede Wereldoorlog in Beira, de tweede grootste stad van Mozambique. Als jongste van drie zussen verhuisde ik op mijn twaalfde naar Maputo. Op mijn zeventiende moest ik gaan werken om voor mijn eerste kind te zorgen, nadat de vader ons had verlaten.
Het was geen gemakkelijk leven, maar dankzij de hulp van vele mensen heb ik geleerd om ook zelf iets te betekenen voor anderen. Die levensles draag ik tot op de dag van vandaag met me mee. Nu ondersteun ik de mensen die wonen rond het terrein dat ik bezit in Nhangau, en ik draag ook bij aan het bejaardentehuis in datzelfde district.
In de gemeenschap sta ik bekend als de “Moeder Teresa van Nhangau”, of zoals velen mij noemen: “Avó Mena, Muchina” – een verwijzing naar mijn Chinese afkomst. Het is een naam die ik met trots draag.
Delfina Suzil Páscoa Fernandes
Ik ben Delfina Suzil Páscoa Fernandes – of, zoals men hier in Mozambique zegt, “de derde gelukstreffer” van mijn moeder Filomena. Ik heb een grote liefde voor planten en bloemen, en mensen kennen mij als een trouwe vriendin, iemand op wie je altijd kunt rekenen.
In stilte en zonder veel ophef steun ik een staatsweeshuis dat zich inzet voor achtergelaten baby’s en voor kinderen van ouders die het financieel niet redden. Dat doe ik anoniem, omdat ik geloof dat echte hulp geen erkenning nodig heeft.
In het dagelijks leven run ik mijn eigen bakkerij – een plek waar ik met liefde werk en waar elke dag opnieuw de geur van vers brood me eraan herinnert wat hard werken en zorgzaamheid kunnen betekenen.